
Schrijven is eigenlijk gewoon spelen met denkbeeldige vrienden en hopen dat niemand je vreemd aankijkt. Mijn personages ontstaan niet zomaar; ze krijgen langzaam een eigen wil, een verleden, en voor je het weet, eisen ze betere dialogen en een tragische achtergrond. Het is als opvoeden, maar zonder schoolgeld te moeten betalen.
Neem bijvoorbeeld die stoere inspecteur in mijn thriller. In eerste instantie zou hij een granieten kin hebben en een blik die kogels kon afketsen. Maar dat zou me te eendimensionaal zijn. Dus gaf ik hem een onhandige liefde voor kamerplanten en een onvermogen om een fatsoenlijk compliment te geven.
"Je haar zit vandaag minder wild dan normaal", is het beste wat hij kan uitbrengen. Tja, helden zijn ook maar mensen.
Interactie tussen personages is waar het pas echt interessant wordt. Ik laat ze tegen elkaar aan schuren zoals twee verkeerd gemonteerde IKEA-kasten. Soms klikken ze, soms dondert het hele bouwwerk in elkaar. Een scherpzinnige privédetective? Fantastisch. Maar geef haar een beste vriendin die alles met astrologie verklaart, en je hebt vuurwerk.
"Jupiter staat in retrograde, dus misschien moet je die moordzaak even laten rusten." Probeer daar maar eens professioneel bij te blijven.
En dan die innerlijke conflicten! Alsof mijn personages nog niet genoeg drama veroorzaken, krijgen ze er ook nog een flinke portie twijfel en dilemma’s bij. Moet de journalist de waarheid onthullen en zijn carrière op het spel zetten? Of blijft hij veilig in de schaduw met een goed glas whisky? (Hint: als het echt tegenzit, krijgt hij goedkope wijn.)
Ten slotte moeten mijn personages ook evolueren, anders blijven ze hangen als een slecht geschreven soapfiguur. Ze leren, groeien, en soms ontdekken ze zelfs dat ze een geheim talent hebben, zoals een hacker die stiekem heel goed is in breien. Want waarom niet?
Kortom, mijn personages ontwikkelen zich op papier zoals ik zelf ook in het dagelijks leven doe: met vallen, opstaan en een beetje gezonde chaos. En als ik het echt niet meer weet, dan blame ik Jupiter in retrograde. Werkt altijd.
Sofi Kelleri
Reactie plaatsen
Reacties